به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا به نقل از  تبریز بیدار

جناب آقای دکتر علی اکبر صفی پور

مدیرکل محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی

با سلام و ادب؛ در فرهنگ فولکلور آذری، مثلی داریم که می گوید «توت یئره دوشنجان بایرامدی»؛ می توانیم این مثل را تعمیم دهیم و با تاخیر آمدنتان به تبریز را خیر مقدم بگوییم.

آقای دکتر! در زمانی سکان فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی را به دست گرفتید که سوای سیاست های فرهنگی کشور، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی در دو دوره مدیریتی گذشته خود، کوله باری از نارضایتی اصحاب فرهنگ و هنر محیا کرده بودند تا به عنوان هدیه انتصاب به شما بسپارند. از خود گذشتگی کرده اید که به تبریز آمده اید. قدمتان روی چشم، اما کار سختی است از بین بردن این نارضایتی ها.

جناب آقای مدیر کل! در سالیانی نه چندان دور، در تبریز جشنواره هایی برگزار می شد که هر کدام آوازه کشوری و بین المللی داشتند و شرکت در آن ها و جایزه بردن، افتخاری بود برای اهالی فرهنگ و هنر کشور؛ جشنواره فیلم وحدت، دوسالانه خوشنویسی غدیر، جشنواره شعر میلاد سرخ و... که هیچکدام فرمایشی و بخشنامه ای نبودند و برگزار کنندگان با تمام وجود و با آرزوی فستیوال هنری رده اول کشور شدن آن ها را برگزار می کردند. در دوره های اخیر همه تعطیل شدند. حالا ما مانده ایم و بی تعارف حسادت! حسادت به اصفهان برای جشنواره بین المللی فیلم کودک و نوجوانش؛ حسادت به شیراز که سالیانی خود شما از دست اندرکاران همایش های بزرگ ادبی بین المللی اش بوده اید؛ حسادت به مشهد که به لطف امام رضا(ع) دبیرخانه دائمی جشنواره بین المللی امام رضا(ع) را در خود دارد و...

کار خود را با دلجویی از هنرمندان و دیدار با آن ها آغاز کردید. برای دیدنشان روابط عمومی اداره کل به روال مرسوم دعوتنامه نفرستاد و خودتان به پای اساتید هنر تبریز و آذربایجان رفتید. دست مریزاد. خوب یافته اید این نکته را که اهالی هنر از زمامداران دستگاه های فرهنگی حداقل چیزی که می خواهند احترام و محبت است. آن چیزی که در دو دوره مدیریتی اخیر کمتر دیده بودند.

آقای مدیر کل! وضعیت مطبوعات و رسانه های استان ما خوب نیست! ادعاهای ما اهالی مطبوعات را باور نکنید. با بیش از صد و چهل روزنامه، هفته نامه، ماهنامه و فصلنامه حتما متوجه شده اید که حتی یکی را برای نمونه نمی توانیم در دکه های تهران و دیگر شهرها بگذاریم و افتخار کنیم که این نشریه چاپ تبریز است. روابط عمومی های ادارات آنقدر صفحاتمان را خریده اند که غیر از گفت و افزود و فرمود، خبر دیگری لای صفحات نشریاتمان وجود ندارد. اصلا هم تعجب ندارد که چرا در تبریز مطبوعه خوان کم داریم. البته لازم به ذکر می دانم که در سالیان گذشته خیلی ها به بهانه انتشار روزنامه سراسری از تبریز، دستگاه های چاپ یارانه ای از وزارت گرفته اند اما یک قدم در راستای حرفه ای شدن نشریه برنداشته اند. در روزهای آینده خواهید دید که با چه توصیفاتی از خودمان و نشریه مان خدمتتان خواهیم رسید برای درخواست یارانه بیشتر! فقط ادعا داریم...

وضعیت نشرمان خوب نیست آقای دکتر. اگر روزی کتاب جلال آل احمد در تبریز چاپ می شد و از بازار شیشه گرخانه تبریز به کل کشور صادر می شد، حالا ناشرانمان نشسته اند و از نویسنده پول می خواهند کتابش را چاپ کنند و بدهند دستش که ببر خودت توزیع کن.

هنرمندان درجه یک کشوری چه در عرصه هنرهای تجسمی، چه در عرصه کتاب، چه در عرصه موسیقی و نمایش و سینما، ارتباط چندانی با تبریز ندارند. دعوت نمی شوند. عادت کرده ایم که سخنران همیشگی برنامه های فرهنگی و هنری گاه و بی گاه تبریز، مسئولان وزارت، آقای نماینده مجلس و مدیرکل و نشد معاونش و... باشند. به بهانه های مختلف پای هنرمندان مطرح کشور را به تبریز باز کنید.

به فکر یک فستیوال هنری که از آغاز بنایش بر سالیانه بودن باشد و تیم خبره ای طراح آن باشد، باشید. تبریز و آذربایجان خیلی به این فستیوال نیاز دارد.

راستش را بخواهید، بخشی از گلایه هایمان نسبت به دو مدیر قبلی به اطرافیانشان هم برمی گردد. آن احترامی را که گفتیم، از آن ها هم ندیدیم. بی پرده بگویم از انتصاب معاون فرهنگی هنری تان کمی دلمان سرد شد... ای کاش تجدید نظری...

هنرهای آیینی این شهر، پشتوانه دیانت و حسینی بودن شهر ماست. قدر بدانید شاعران آیینی را. آن ها هم کمی دلگیرند از فضای شهری که در آن به جوان نقاش هنرمند اتلاق می شود اما به پیری که برای بزرگترین حادثه تاریخ شیعه عمری سروده و به امید گوشه چشم ارباب هنوز می سراید، به چشم حقارت در مجموعه های متولی فرهنگ نگریسته می شود.

شما غریبه نیستید آقای مدیرکل! ناراحتیم از این که هنر نمایش ریشه دار این شهر که به مدد طنز همواره مردمی مانده، دارد به سمت لودگی پیش می رود. حتما پیش از من گفته اند... کمی نظارت البته با زبان هنر. کاش نمایش های طنزمان که عموما بداهه گویی اند قبل از اجرا نمایشنامه بنویسند و شما ببینید تا من مجبور نشوم با شنیدن بداهه یکی از بازیگران در وسط تماشای نمایش، سرخ شوم پیش همسر و دخترم.

تا به حال زیارتتان نکرده ام اما تعریف گفته هایتان که نشان دهنده افکارتان هست را از دوستان شنیده ام. گفته هایتان در جمع مسئولان انجمن های ادبی، در سفرتان به مراغه، دیدار استاد قره باغی و... و همینطور نقل کم حرف بودنتان را.

امیدوارم برای سالیان سال، نام "علی اکبر صفی پور" به عنوان الگوی مدیریت فرهنگی در این شهر زبانزد اصحاب فرهنگ و هنر باشد. برایتان آرزوی موفقیت در این مسیر سخت را دارم.

و توفیق از سوی خداست...